متاسفم. برای بعضی آدمها که ظرفیت محترم شمرده شدن رو ندارن واقعا متاسفم.

من دختری هستم که اگرچه از نظر تحصیلات و مرتبه شغلی از بعضی همکاران بالاتر هستم ( البته بالاتر فقط ازجهت مدرک) ولی همیشه سعی کردم در محل کارم بدون توجه به این مسئله همواره به بزرگتر از خودم زودتر سلام کنم و احترام بگذارم. نه تنها بزرگتر ( که از نظر من وظیفه ست) بلکه به کوچکتر از خودم هم سعی می کنم خودم سلام می کنم . سعی کردم به کارگر، آشپز، منشی، مددکار، پرستار و ... همیشه احترام بگذارم و از کلمات محبت آمیز استفاده کنم.

ولی بیشتر که دقت می کنم می بینم افراد این روش رو نمی پسندن. مردم (البته بعضی هاشون) می خان که کسی که از اونها مرتبه بالاتری داره خودش رو براشون بگیره و بهشون کم محلی کنه. انگاری اینجوری قدر و منزلت بیشتری پیدا می کنه. همیشه دکترها مهم اند چون به حرف کسی اهمیت نمیدن و با کسی گرم نمی گیرن. حتی اگه مریض ازشون یک لیوان آب بخاد روشون رو برمی گردونن و بی توجه رد می شن.( البته بعضی هاشون) برای همینه که دیگران احترامش رو بیشتر نگه می دارن و بیشتر ازش حساب می برن.

به بعضی ها احترام نیومده.به بعضی ها خوشرویی نیومده. به بعضی ها محبت نیومده.

حیف که من نمی تونم این رفتارم (که به نظرخودم رفتار درستیه) رو عوض کنم وگرنه بهشون می فهموندم که رفتارشون اشتباهه.

درهرحال تا بوده همین بوده. باید با بدخلقی ها وکژفهمی های یه عده ساخت. فقط امیدوارم خدا بهم صبر بده که یکدفعه از کوره در نرم و حرف نابجایی بهشون بزنم.

امیدوارم...